Nog zo’n verhaal, al wat ouder maar alsof het gisteren was, is dat van mijn groenblauwe draakje wat me nog steeds vergezelt in de Welkomstraat bij Pur~Esse ondertussen.
Er was eens… bijna 12 jaar geleden…. een iets jongere vrouw dan ik nu ben! Het geloof in mezelf en wat ik de mensen kon aanreiken was nog niet zo groot, wel had ik steeds een sterk buikgevoel of wéten al in die tijd.
Op een dag stond er eens een jonge vrouw bij me aan de voordeur en barstte uit in tranen, ze vond de weg naar mijn praktijk omdat ze maar niet zwanger geraakte. IVF pogingen bleken ook niet het gewenste resultaat te hebben en het eerste wat bij me binnen kwam was: “Hoezo niet zwanger geraken!?”
Na samen enkele sessies lichaamswerk, toen was ik nog minder bezig met reflexologie, gaat ze een nieuwe poging wagen. Ook die eindigt in een miskraam.
Tijdens een craniosacraal behandeling vroeg ze me plots of het zou kunnen dat ze iets van haar mama meedroeg. Die was zwanger geweest van haar op 16de jarige leeftijd en zelf is ze dus 9 maanden onder losse truien enzo verstopt geweest. Het feit dat ze een prachtige vrouw is die er écht mag zijn, is haar vreemd. De mooie dame is een beetje een grijze muis, zo iemand die niet echt opvalt in gezelschap en zich vaak verschuilt, bang om gezien te worden terwijl ze een prachtige ziel heeft.
Na enkele maanden en bewust op dit stuk familiegeschiedenis gewerkt te hebben, is ze zwanger. Een duidelijk vrouwelijk zieltje dat gezien wil worden begeleidt mama en mezelf. Het is duidelijk dat het nodig was om dit thema af te werken en op te lossen voor dochterlief geboren kon worden.
Na deze geboorte zie ik de jonge moeder redelijk snel terug met de twijfels om de pil weer te nemen. Ze is onzeker omdat de 1ste zwangerschap al zolang uitbleef en ze graag nog een kindje wil. In de sessie voetreflexologie (ik balanceer haar om hormonaal/emotioneel/energetisch uit om sneller in balans te komen) meldt zich een jongenszieltje aan en geeft me zijn naam.
In die tijd twijfelde ik altijd onmiddellijk aan mezelf maar toch noteerde ik alles netjes in het dossier van mijn klant. Enige weken later bleek ze terug zwanger te zijn! Mijn opleiding zwangerschapsreflexologie bracht dat ik deze 9 maandentijd moeder en zoon mocht begeleiden in een dieper contact en samenzijn naar het grote geboortemoment toe. Op zekere dag praten we over namen en plots springt die ene naam die opgeschreven stond in mijn verslagen tussen 6 andere namen eruit. Bijzonder! Mama springt op die naam.
Later bezoek ik dit babietje in de kraamkliniek. Na de hele familie geluk gewenst te hebben, richt ik me tot de net geboren ziel en deel ik mijn vreugde hem in een lichaam te zien. Ook mama wens ik proficiat en tijdens de intense knuffel die we delen, kijk ik recht in de ogen van een blauwgroen draakje op een groenblauw hobbelpaardje! De suikerbonen: blauwgroen! Ik slikte en was perplex. Niet mama maar de meter, die ik niet ken en die mijn praktijkkleuren van toen niet kende, zorgde hiervoor. Het was een hint geweest die haar trof en ik voelde dat dit dé manier was van de pasgeborene om dankjewel te zeggen!
P.S. Bijzonder is dat bijna 8 jaar later ik deze jongen opnieuw ontmoet en hij nog dezelfde energie heeft als tijdens de zwangerschap. Nota van mama: ‘Mijn zoon gaf me tijdens de zwangerschap steeds het gevoel dat alles wel in orde kwam, hij doet dat nog steeds maar ondertussen met woorden!’ Trouwens de dochter staat graag fotomodel al sinds ze een hele kleine meid is.
