Gisteren was er allerlei te doen rond bewuster omgaan met energie aan en in het Havenhuis. Gezien mijn jongste telg daar nu werkt, waren we present natuurlijk. Zo mooi dat mensen steeds bewuster kiezen voor een ‘andere’ aanpak.
Op zeker moment stond ik aan een prachtige catamaran, de Energy Observer. Het eerste waterstofschip ter wereld was te gast in de Antwerpse haven. Natuurlijk veel belangstelling en langs alle kanten werd bekeken deze bekeken door de vele belangstellenden. Enkele mensen liepen met plastiek hoesjes over hun schoenen over het wel zeer bijzondere dek.
Er kwam een jongen van een jaar of 10 aangelopen en hij vroeg heel beleefd aan de hostess die bij de Energy Observer staat: “Mag ik ook op de boot, mevrouw?”
Ik stond ernaast en hoorde bij beiden de vriendelijkheid in hun stemmen, maar het antwoord luidde: “Dat mogen alleen de belangrijke mensen.”
Een onbenullige vraag en een even onbevangen antwoord zou je op het eerste zicht zeggen. De jongedame en ikzelf raken even in gesprek over “Wat doet zo’n antwoord met zo’n kind?”
Ik zou niet voor bewuster omgaan met onze kinderen staan als we hier niet even ongedwongen een praatje over kunnen maken.
Wat als je op je 10 jaar al te horen krijgt dat jij niet belangrijk bent? De hostess zegt: “Ik voelde dat het antwoord niet écht goed zat, maar hoe kon ik het anders nog verwoorden?” Goede vraag natuurlijk, ze zou er even over nadenken, mooi toch!
Even later vertelde ze me dat de kinderen wel op de kleine boot mochten stappen. We hadden samen meteen een beter en bewuster goed voelend antwoord voor de volgende jongeling klaar.
“De grote boot is voor grote mensen en kleine mensen mogen op de kleine boot.”
Mooi als je zo samen even kan stilstaan over wat onze uitspraken al dan niet met kinderen doen!
Denk jij na over hoe je wat zegt aan je medemens? Bedenk je wel eens dat je sporen kan nalaten, zeker tegenover onze opgroeiende kinderen? En hoe vaak loop jij tegen letsels aan die je vroeger opliep door uitspraken van anderen?
